AFV 35S55 T-34/85 1944 Factory 183 Full Interior

Tank T-34/76 1944 Factory 183 - Full Interior Kit & Clear Turret and Upper Hull Parts

AFV Club - nr. AF35s55 - scale 1:35

Radziecki czołg T-35/76 z pełnym wnętrzem oraz przezroczystą wieżyczką i górną częścią kadłuba.

Plastikowy model czołgu do sklejania i pomalowania.

Klej modelarski do plastiku, klej cyjanoakrylowy (do elementów fototrawionych) oraz farby należy dokupić dodatkowo - model ich nie zawiera.

Model AFV Club 35s55 wykonano w skali 1/35.

Model czołgu T-34/76 posiada m.in.:

- sprężyny,

- metalową lufę,

- elementy fototrawione,

- bawełnianą linkę,

- kalkomanie.

Wymiary opakowania modelu do sklejania AFV Club AF35s55 :

38,5 x 24,5 x 5,5 cm.

Do elementów fototrawionych / metalowych, występujących w tym modelu, polecamy dodatkowo dokupić (oprócz kleju modelarskiego i farbek):

- klej do elementów fototrawionych, np. Tamiya 87139,

- Metal Primer - farba podkładowa do elementów fototrawionych, np. Tamiya 87061,

- narzędzia do elementów fototrawionych (np. pincety, cążki, nożyczki).

Do nakładania kalkomanii polecamy dodatkowo dokupić np:

- płyn na kalki Wamod OD24 oraz płyn pod kalki Wamod OD25,

- płyn do kalkomanii Tamiya 87102 Mark Fit,

- płyn do kalkomanii Tamiya 87135 Mark Fit Strong,

- płyn do kalkomanii Humbrol AC6134 DecalFix.

pincetę do nakładania kalkomanii:

- Tamiya 74052.

Kilka faktów:

T-34/85 był modernizacją podstawowego czołgu średniego Armii Czerwonej uzbrojonym w armatę kal. 85 mm, przez Niemców przezywany Myszką Micky, ze wzglądu na dwa okrągłe włazy, upodobniające go do tego sympatycznego gryzonia z kreskówwek Disneya.

W 1943 roku pojawił się problem niewystarczającego uzbrojenia czołgów T-34. Niemcy wprowadzili w tym czasie do akcji nowe typy czołgów, które bez problemow radziły sobie z sowieckimi maszynami. Były to Pantery (czołg średni) i Tygrysy (czołg ciężki) z nowymi armatami kal. 75 i 88 mm. Także popularny na froncie czołg Panzerkampfwagen IV, otrzymał nową długolufową armatę kal. 75 mm., która doskonale radziła sobie z pancerzem trzydziestek czwórek. Dowództwo radzieckie doszło do wniosku, ze także T-34 należy wyposażyć w działo o większej sile ognia. Rozpoczęto pracę nad uzbrojeniem wozu w działo o kalibrze 85 mm. Nad jego konstrukcją pracowało kilka zespołów konstruktorów.

Czołg T-34/85 zbudowany był w  klasycznym układzie konstrukcyjnym. Kadłub o pochyłych płytach pancernych wykonany został z walcowanych płyt pancernych o maksymalnej grubości 60 mm. Wieża zrobiona była z elementów odlewanych połączonych metodą spawania. Wnętrze pojazdu podzielone było na trzy przedziały: kierowania, bojowy i napędowy. W przedziale kierowania, rozmieszczonym z przodu kadłuba, znajdowały się stanowiska mechanika-kierowcy i strzelca pokładowego-radiotelegrafisty (od wersji T-34/85M1 i M2 zrezygnowano ze strzelca pokładowego montując tzw. kursowy karabin maszynowy. Był on zamocowany nieruchomo w kadłubie czołgu. Kierowanie jego ogniem odbywało się poprzez zwroty całego pojazdu. Obsługę radiostacji przejął dowódca czołgu). W przedziale bojowym obejmującym wnętrze wieży i środkową część kadłuba znajdowały się stanowiska dla dowódcy czołgu i działonowego (z lewej strony wieży) oraz ładowniczego (z prawej strony wieży). Wieża została również powiększona, dzięki czemu było wystarczająco dużo miejsca dla trzeciego załoganta, a dowódca mógł się skupić na swoim podstawowym zadaniu, czyli dowodzeniu.

Napęd zapewniał silnik wysokoprężny, chłodzonym cieczą. Układ przeniesienia napędu składał się z: wielotarczowego sprzęgła głównego, skrzyni przekładniowej o 5 biegach do przodu i 1 w tył, dwóch mechanizmów skrętu typu sprzęgłowego i dwóch przekładni bocznych (planetarnych). Układ bieżny obejmował 10 kół nośnych, 2 koła napinające z przodu i 2 koła napędzające z tyłu. Zawieszenie kół nośnych niezależne na wahaczach i resorach sprężynowych. Uzbrojenie głoówne stanowiła 85 mm armata typu ZiS-S-53 o szybkostrzelności 6-7 strz./min. i maksymalnej donośności: 5200 m (ogniem bezpośrednim) i 13 730 m (ogniem pośrednim). Z armaty strzelano pociskami przeciwpancernymi zwykłymi typu BR-365 i 365K lub podkalibrowymi typu BR-365P. Do niszczenia celów nieopancerzonych stosowano pociski odłamkowo-burzące typu O-365.

 Nowe pojazdy trafiły do jednostek pancernych w połowie 1944. Początkowo otrzymywały je jednostki gwardyjskie. W miarę rozwoju produkcji, następowała stopniowa wymiana sprzętu w innych oddziałach wyposażonych dotychczas w wozy T-34/76. Do końca wojny nie została ona jednak zakończona. Pełna wymiana, w Armii Radzieckiej, nastąpiła dopiero w połowie lat 50.

Czołgi te służyły jeszcze długo po wojnie. Wykorzystano je w konflikcie w Koreii, zdarzało się je również spotykać podczas Wojny Wietnamskiej. Do dzisiaj Rosja posiada zakonserwowane czołgi tego typu, utrzymywane w rezerwie w razie "W".

Najsłynniejszym dla nas, Polaków był czołg o numerze bocznym 102 "Rudy".

Dane techniczne:

- Silnik wysokoprężny, 12-cylindrowy W-2-34 lub W-34M o mocy 500 KM (367 kW) przy 1800 obr./min.

- Transmisja mechaniczna

- Poj. zb. paliwa Paliwo: olej napędowy

                                           630 l (zbiorniki zasadnicze)

                                          180 l (zbiorniki dodatkowe).

- Pancerz spawany z płyt walcowanych, wieża odlewana

- grubość pancerza:20 – 90 mm

- Długość 8,10 – 8,15 m (całkowita); 6,07 – 6,10 m (kadłuba)

- Szerokość 3,00 m

- Wysokość 2,72 m

- Prześwit 0,40 m

- Masa 32 000 kg

- Prędkość 50 – 55 km/h, krótkotrwale 60 km/h (po drodze)

- Zasięg 300 km (po drodze), 230 km (w terenie)

- 1 armata czołgowa wz. 1944 ZiS-S-53 kal. 85 mm (zapas amunicji – 55 szt.) (w pierwszej serii armata wz. 1943 D-5T kal. 85 mm)

- 2 karabiny maszynowe DTM kal. 7,62 mm (zapas amunicji – do 1920 szt.)