Tamiya 32575 German tank Tiger I

Model Tamiya German Tank Tiger I - Late Production

Niemiecki czołg Tiger I - późna produkcja.

Model plastikowy czołgu do sklejania i pomalownia.

Klej modelarski i farby należy dokupić dodtkowo.

Model Tamiya 32575 w skali 1/48.

Długość modelu czołgu Tiger I to ok. 177 mm.

Model czołgu Tiger I posiada m.in.:

- kalkomanie,

- plastikowe gąsienice,

- metalowe obciążniki.

Farby Tamiya sugerowane przez producenta do pomalowania modelu Tamiya 32575 Tiger I :

TS - 3 (lub XF-60),

X - 10,

XF - 1, 15, 56, 61, 64, 65, 84.

Wymiary opakowania modelu do sklejania Tamiya 32575 :

29 x 19 x 7 cm.

Kilka faktów:

Pz.Kpfw.VI / Sd.Kfz.181 Tiger był niemieckim czołgiem ciężkim z okresu II wojny

światowej. Na zlecenie Waffenamtu prototypy wystawil dr. Porsche oraz niemiecki

producent Henschel. Do produckji seryjnej skierowano prototyp Henschla, co było

umotywowane jego większą niezawodnością, manewrowością w terenie oraz prostszą

konstrukcją.

Uzbrojone w armatę KwK 36 L/56 kalibru 8.8cm czołgi Tiger budziły przerażenie wśród

sił aliantów. Były w stanie przebić pancerz niemal każdego wystawionego przez nich

pancernego oponenta, a pancerz sięgający 120 mm w krytycznych punktach, takich jak

wieża i front pojazdu pozwalał także na angażowanie się w walkę na niewielkich

odległościach. Wprowadzone do służby w roku 1942 na froncie wschodnim zaczęły siać

postrach wśród sił radzieckich. Najbardziej znane są z brania udziału w bitwie na

łuku Kurskim. Szacuje się, że na jednego Tygrysa przypadało przynajmniej dziesięć

zniszczonych czołgów sił aliantów.

Legendarne Tygrysy nie były pozbawione jednak wad. Duży kaliber działa i grube

opancerzenie czołgu znacznie zwiększały jego masę, co powodowało nader częste

grząźnięcie Pz.Kpfw.VI na bagnach. Silnik Maybacha o pojemności skokowej

przekraczającej 23 litry zużywał ogromne ilości wysokooktanowej benzyny, co przy

spalaniu osiągającym 9 litrów na kilometr skutkowało niewielkim zasięgiem w terenie

wynoszącym 60 km. Skomplikowana konstrukcja także nie należała do atutów -

sprawiała, że ciężkie było ich produkowanie w bombardowanych wówczas zakładach

Henschel oraz wymagała wykorzystania wielu deficytowych w czasach wojny materiałów,

takich jak guma. Przekładała się także na wysoką awaryjność, co powodowało dalsze

problemy z zapleczem technicznym i logistyką na froncie.