Tamiya 35197 German Sturmgeschutz III Ausf.G Fruhe Version

Model Sturmgeschutz III Ausf.G (Sd.Kfz.142/1) Early Version

Tamiya - nr. 35197 - scale 1:35

Niemiecki niszczyciel czołgów Sturmgeschutz III Ausf. G.

Plastikowy model niszczyciela czołgów do sklejenia i pomalowania.

Klej modelarski do plastiku i farby należy zakupić dodatkowo - model ich nie zawiera.

Model Stuga III Sd.Kfz 142/1 z firmy Tamiya nr katalogowy 35197 wykonano w skali 1/35.

Model Sturmgeschutz III Ausf.G posiada m.in.:

- 2 figurki niemieckich żołnierzy oraz psa,

- gumowe gąsienice,

- kalkomanie.

Długość modelu niszczyciela czołgów Stug-a III to ok. 195 mm.

Farby Tamiya sugerowane przez producenta do pomalowania modelu Tamiya 35197 StuG. III Ausf.G :

Wymiary opakowania modelu do sklejania Tamiya 35197 :

35 x 20 x 6,5 cm.

Do modelu można dokupić zestaw masek do malowania kół Pmask Pw35016.

Kilka faktów:

StuG 40 Ausf. G (1942-45, 7893 egzemplarze)
Ostateczna i najliczniejsza wersja StuGa. Część z nich używała podwozia Panzer III Ausf. M wyprodukowanych przez MAN. Ostatecznie jednak ta firma wyprodukowała tylko podwozia. Z wyjątkiem tych nielicznych StuGów na podwoziu Panzer III Ausf. M, StuGi "G" były oparte na tym samym podwoziu co poprzednia wersja. Jednakże w nadbudowie wprowadzono znaczne udoskonalenia. Najbardziej zwracają uwagę nowa wieżyczka obserwacyjna dowódcy z peryskopami i pochyłe boki nadbudowy - cecha przypominające pierwsze Sturmgeschütze. Inne wprowadzone zmiany: podniesienie centralnej części dachu, pionowa ściana przedziału bojowego z tyłu i przeniesienie tamże wentylatora. W czasie produkcji trwającej prawie do końca wojny wprowadzono kolejne zmiany. Zastąpiono spawaną osłonę jarzma działa odlewaną, zlikwidowano boczny i przedni wizjer kierowcy. Od 1944 produkowana z dwoma karabinami maszynowymi. Później montowano także zmodyfikowane stanowisko karabinu maszynowego na dachu przedziału bojowego. Ładowniczy mógł dzięki temu prowadzić obstrzał z wnętrza pojazdu we wszystkie strony. Montowano również trójkątny przed wieżyczką dowódcy. Wprowadzono też mnóstwo drobnych ulepszeń. Alkett rozpoczął produkcję tej serii w grudniu 1942 roku. W lutym 1943 roku do produkcji przyłączył się Mühlenbau-Industrie AG. Zmontowano ponad 7800 StuGów Ausf. G i dodatkowo przerobiono na StuGi ponad 300 różnych wersji podwozi czołgu Panzerkampfwagen III.

Wyprodukowano także krótką serię, 20 sztuk, z podwoziem Panzer III, ale z systemem kół Panzer IV. Miało to ułatwić naprawę tych pojazdów w warunkach polowych, ale w praktyce pomysł okazał się nieudany i zaniechano produkcji tej wersji.
Radzieckie działo samobieżne SU-76I w swojej konstrukcji bazowało na zdobycznych StuGach III i PzKpfw III. Na ich podwoziu montowano armatę ZiS-3 76,2 mm, w latach 1942-43 w Kirowsku wyprodukowano około 200 pojazdów tego typu.

Działa pancerne StuG III znajdowały się na wyposażeniu wyodrębnionych jednostek artylerii szturmowej. Były to początkowo bataliony, a później brygady dział szturmowych. Miały je także oddziały wsparcia w związkach pancernych. Niejednokrotnie służyły do łatania "dziur" w ich uzbrojeniu. Z powodu braku czołgów, zwłaszcza pod koniec wojny, niektóre oddziały pancerne przezbrajano w te działa.

Ciekawostką jest, iż pojazdy StuG III zniszczyły w czasie wojny na froncie wschodnim ponad 20 000 radzieckich czołgów i pojazdów opancerzonych, co daje im najlepszy wynik zniszczeń wśród wszystkich niemieckich pojazdów pancernych.
Po zakończeniu II wojny światowej kilkanaście wyremontowanych rumuńskich StuG III zostało sprzedanych do Egiptu i Syrii. Wzięły one udział w kryzysie sueskim w 1956 i wojnie sześciodniowej 1967.