Italeri 0145 SR-71 Blackbird with Drone

Model SR-71 Blackbird

Italeri - nr. 0145 - scale 1:72

Amerykański samolot zwiadowczy SR-71 Blackbird.

Plastikowy model samolotu do sklejania i pomalowania.

Klej modelarski do plastiku i farby należy zakupić dodatkowo - model ich nie zawiera.

Model samolotu zwiadowczego z włoskiej firmy Italeri nr katalogowy 0145 wykonano w skali 1/72.

Długość modelu SR-71 Blackbird to ok. 45,1 cm.

Kilka faktów:

Po zestrzeleniu Garrego Powersa w jego U-2 nad terytorium USSR postanowiono stworzyć nowy samolot szpiegowski. Jego założenia były proste:

1. Pułap 25 – 30 tysięcy metrów

2. Prędkość przelotowa nie mniejsza niż 3 Macha

To miało całkowicie zabezpieczyć samolot przed zestrzeleniem, nawet po wykryciu. Zwolennikiem projektu samolotu szpiegowskiego o wysokich osiągach było CIA (choć i NSA maczała w tym projekcie swoje paluchy). Już na początku 1959 powstały pierwsze modele, oznaczone od A-1 do A-10, które przebadano, a pod koniec 1959 powstał model A-11, osiągami bardzo bliski zakładanej wersji ostatecznej. W styczniu 1960 zaproszono szefostwo CIA na demonstrację, a już 30 stycznia wytwórnia Lockheed otrzymała zielone światło na realizację projektu wraz z sumą 96,6 mln dolarów (jest to oficjalna suma podana w rocznym budżecie Agencji, lecz można przypuszczać, że była wielokrotnie wyższa). rozpoczęto budowę 5 prototypów.

Tak powstał nowy super samolot szpiegowski, otrzymał numer kodowy SR-71, a nazwano go  Blackbird. Miał on niesamowite osiągi i za takie uznać je można nawet dzisiaj: pułap przelotowy 25 908 m, maksymalny 30 617 m i prędkość przelotową 3,2 Macha (3 380 km/h) a maksymalną 3,35 (3 580 km/h). Latał więc szybciej, niż kula karabinowa kal. 7,62 mm – ponad 930 m/s. Był nie do zestrzelenia (nawet dzisiaj było by to prolematyczne). SR-71 był samolotem nieuzbrojonym, dwumiejscowym w układzie tandem. W drugiej kabinie za pilotem znajdował się operator RSO, czyli operator elektronicznej aparatury zwiadowczej (popularnie nazywany SZB - Samo Załadowujący się Bagaż). Pierwszy SR-71 wszedł do służby w 1968 w amerykańskiej Bazie Sił Powietrznych Kadena na Okinawie. I z tej bazy wykonywana była w przyszłości większość jego misji. Choć samolot działał również z dwóch innych baz: AFB Baele w Kaliforni i Mindenthall w Wielkiej Brytanii.

Pierwsza wersja Blackbirda A-12 przez cały czas użytkowania przez CIA pozostała w tajemnicy i stacjonowała w bazie Groom Lake. Loty operacyjne pod koniec lat 60. odbywały się z bazy Kadena na Okinawie. Wersja myśliwska YF-12A rozpoczęła loty w bazie Groom Lake. Po oficjalnym ogłoszeniu przez Prezydenta Lyndona Johnsona istnienia programu Blackbird samoloty YF-12A przebazowano do Edwards AFB w Kalifornii. Ostatnia wersja Blackbirda SR-71 po wcieleniu do służby stacjonowała w bazie Beale AFB niedaleko Sacramento w Kalifornii. Czasowo odbywała również loty z bazy Griffiss koło Nowego Jorku, w Japonii z bazy Kadena na Okinawie. W Europie stacjonowały w bazie RAF Mildenhall w Wielkiej Brytanii. Po nalocie amerykańskiego lotnictwa na Trypolis w 1986 Blackbird startujący z Wielkiej Brytanii dokonał rekonesansu nad północną Libią. Gdy w drodze powrotnej mimo braku zgody Francji na przelot nad jej terytorium samolot wleciał w obszar powietrzny Francji, francuskie myśliwce Mirage nie były w stanie go przechwycić i zmusić do lądowania.

Rolę zwiadowczą SR-71 przejęły nowoczesne satelity rozpoznawcze, satelity wywiadowcze i drony. Maszyny te pozwalają bez ryzyka załogi przeprowadzać dalekie misje oraz są o wiele tańsze w eksploatacji. Mówi się, że Pentagon przeprowadzał tajne testy z załogowym samolotem mogącym w przyszłości zastąpić SR-71. Media, na podstawie nielicznych przecieków, nazwały ten samolot SR-91 Aurora. Taka też nazwa programu figurowała bowiem w budżecie Pentagonu, jednak nie jest do końca pewne, czy kryptonim ten rzeczywiście dotyczył prac nad tajnym samolotem szpiegowskim, czy nad nowym satelitą. Jednak tak kosztowną pozycję z budżetu (ponad 250 miliardów zielonych) skojarzono z relacjami o nocnych lotach niezwykłych samolotów i przeciekami na temat prac nad nowym superszybkim samolotem. Do dziś nie wiadomo jak zaawansowane były te prace i czy  projekt Aurora został wdrożony do produkcji, ani nawet czy wyprodukowano jaki kolwiek prototyp.

Garść ciekawostek:

- Był obserwowany przez radar na wysokości 28 km nad Bałtykiem przez obsługi polskich   dywizjonów rakietowych OPK ze Środkowego Wybrzeża w latach 80. XX w. Z powodu jego przelotów stawiano w stan alarmu jednostki wojsk OPK.

- Przelot z Kalifornii do Waszyngtonu zajmował mu 1 godzinę, 4 minuty i 20 sekund.

- Do Blackbirda należy rekord przelotu nad Atlantykiem, wynoszący niecałe 2 godziny (z dwukrotnym tankowaniem paliwa w locie).

- Samolot zużywał 30 500 litrów paliwa w ciągu godziny.

- Pod wpływem wzrostu temperatury wywołanego tarciem powietrza w trakcie lotu, kadłub samolotu wydłużał się maksymalnie o około 7,5–10 cm (przez co stojąc na ziemi przeciekał i musiał być dotankowywany zaraz po starcie, gdy wskutek tarcia, ciepło powodowało uszczelnienie się zbiorników).

- Do zwalczania samolotów SR-71 został skonstruowany w ZSRR myśliwiec przechwytujący MiG-25 i jego późniejsza rozwojowa wersja MiG-31.

- Cały kadłub i duża część wewnętrznej konstrukcji płatowca była wykonana z tytanu.

- Wyprodukowano 32 egzemplarze, obecnie żaden nie lata operacyjnie. Jedna sztuka lata w służbie NASA.

Dane techniczne:

Napęd: 2 silniki strumieniowo-odrzutowe Pratt-Whitney JT11D-20B (J58)

Ciąg: 2 × 145 kN

Wymiary:

- Rozpiętość 16,94 m

- Długość 32,74 m

- Wysokość 5,64 m

- Powierzchnia nośna 167,3 m²

Masa:

- Własna 27 216 kg

- Startowa 77 100 kg

- Paliwa 36 415 kg

Zapas paliwa: 46 000 l

Osiągi:

- Prędkość maks. 3,56 Ma (3529,56 km/h)(max CIT +427C)

- Prędkość przelotowa 3,2 macha

- Prędkość minimalna 280 km/h

- Prędkość wznoszenia 60 m/s

- Pułap 24 000 – 36 500 m

- Pułap praktyczny 25 000 m

- Zasięg max. 5150 km bez tankowania w powietrzu

- Długotrwałość lotu 1,5 h