Tamya 35356 Archer - brytyjskie samobieżne działo

Model British self-propelled anti-tank gun Archer

Tamiya - nr. 35356 - scale 1:35

Brytyjskie samobieżne działo przeciwpancerne Archer .

Plastikowy model działa do sklejania i pomalowania.

Klej modelarski i farby należy zakupić dodatkowo.

Model Tamiya 35356 wykonano w skali 1/35.

Model działa samobieżnego Archer posiada m.in.:

- 3 figurki,

- bawełnianą linkę,

- plastikowe gąsienice,

- kalkomanie:

a- 2nd Anti-Tank Regiment, 3rd Canadian Infantry Division, North-West Europe, Early 1945,

b- 7th Anti-Tank Regiment, Polish II Corps, Italy, Early 1945..

Wymiary modelu działa przeciwpancernego Archer:

długość ok. 191 mm,

szerokość ok. 78 mm.

Farby sugerowane do pomalowania modelu Tamiya 35356 British self-propelled anti-tank gun Archer :

Tamiya Color Lacquer Paint	Tamiya Color Lacquer Paint	Tamiya Color Lacquer Paint
LP-3 Flat black	LP-4 Flat white	LP-11 Silver

Wymiary opakowania modelu do sklejania Tamiya 35356 :

38,5 x 24,5 x 6 cm.

Jaka jest historia pojazdu stanowiązego pierwowzór tego modelu? Dlaczego uważa się go za jedną z najdziwniejszych konstrukcji II wojny światowej?

Archer to przeciwpancerne działo samobieżne, stosowane jako niszczyciel czołgów. Skonstuowali go brytyjczycy, których wcześniejsze czołgi były zbyt słabo uzbrojone, by móc sprostać nowym konstrukcjom III Rzeszy. Za podstawę przyjęto więc znakomitą armatę 17 funtową (kaliber 76,2), zdolną do pokonania czołgów typu Tygrys. Celem było użycie jej w pojeździe samobieżnym. Problem polegał na tym, że siły brytyjskie nie dysponowały wówczas wystarczająco dużym czołgiem, by na jego podstawie zamontować tę armatę. Poradzono sobie z tym problemem w niekonwencjonalny sposób - użyto podstawy czołgu lekkiego, ale armatę zamontowano tyłem do przodu. Działo jechało więc do przodu z dość dużą prędkością, ale z działem skierowanym do tyłu. Armata sprawdzała się znakomicie ale sama konstrukcja nie była zbyt lubiana przez żołnierzy. Po oddaniu strzału niemożliwa była nawet natychmiastowa ucieczka, bo zamek armaty cofał się tam, gdzie było stanowisko kierowcy (który musiał je opuszczać na czas oddawania strzału).