Italeri 0169 F-15C Eagle

Model F-15C Eagle

Italeri - nr. 0169 - scale 1:72

Amerykański ponaddźwiękowy, ciężki myśliwiec przewagi powietrznej F-15C Eagle. Plastikowy model samolotu do sklejania i pomalowania.

Klej modelarski i farby należy zakupić dodatkowo.

Model myśliwca Italeri 0169 wykonano w skali 1/72.

Długość modelu samolotu myśliwskiego F-15C to ok. 26,9 cm.

Kilka faktów:

Kiedy końcem lat 60-tych ubiegłego wieku Związek Sowiecki wprowadził na uzbrojenie  potężne MIG-25 (kod Nato Foxbat), mogące uzyskać prędkość bliską 3 mach, jasnym stało się, że będące na stanie USAF i US Navy F-4 są przestarzałe. Drugą przyczyną rozpisania konkursu na nowy myśliwiec przewagi powietrznej było katastrofalne wykształcenie amerykańskich pilotów, którzy za bardzo ufali rakietom (wciąż jeszcze niedoskonałym AIM-9 i AIM-7), a nie potrafili walczyć na bliskie dystanse (tzw. walka kołowa).

Opracowaniem koncepcji nowego myśliwca zajął się major USAF John Boyd - genialny pilot myśliwski, wykładowca w słynnej szkole Top Gun. Wstępne warunki, jakie miał spełniać myśliwiec projektu FX (Fighter eXperimental - myśliwiec doświadczalny), sformułowano i rozesłano do 13 firm lotniczych w grudniu 1965 roku. Były one jak na owe czasy bardzo wysokie, co wynikało z błędnej analizy możliwości samolotu MiG-25. Zachodni analitycy spodziewali się, iż za sprawą gigantycznych silników i dużej powierzchni skrzydeł MiG-25 jest samolotem bardzo zwrotnym za sprawą wysokiego stosunku ciągu do masy i małego obciążenia skrzydeł. Po latach okazało się, że Foxbat był myśliwcem do lotów po prostej. Wymagania dotyczące nowego myśliwca to m.in. masa startowa nieprzekraczająca 20 ton, prędkość maksymalna 2.3-2.5 Macha, stosunek ciągu do ciężaru 0.95. 23 grudnia 1969 roku do realizacji został wybrany projekt firmy McDonnell Aircraft Company.

Pierwszy lot prototypu odbył się 27 lipca 1972 roku, zaś 7 lipca 1973 roku oblatano wersję dwumiejscową. Dostawy nowszej wersji F-15C rozpoczęły się w 1979 roku. Jej prototyp został oblatany 26 lutego 1979 roku. Modyfikacje obejmowały m.in. zwiększenie o 907 kg pojemności zbiorników wewnętrznych i modernizację instalacji paliwowej tak, by możliwe było zabieranie większej liczby podwieszanych zbiorników paliwa. Wersję tę poddano od grudnia 1984 roku modernizacji MSIP II (Multi Stage Improvement Program), obejmującej instalowanie w nowo wyprodukowanych egzemplarzach nowej awioniki (m.in. radaru Hughes APG-70 w miejsce radaru APG-63, nowego urządzenia ostrzegawczego ALR-56C i zakłócającego ALQ-135 oraz wyrzutni celów pozornych ALE-45). Równolegle dostarczano F-15D, które - podobnie jak F-15B - były maszynami dwumiejscowymi. W drugiej połowie lat 80. opracowano dwumiejscową uderzeniową wersję samolotu - F-15E. Nowością był również HUD (system celowania przeziernego, który wyświetlał w polu widzenia pilota wszystkie ważne dane o parametrach lotu, statusie uzbrojenia oraz celach).

Łącznie wyprodukowano ok. 1300 samolotów wszystkich wersji. Warto też dodać, że żaden z F-15 nie został strącony w walce, a konstrukcja była tak wytrzymała, że po zderzeniu w powietrzu z A-4, izraelski pilot wylądował z jetnym tylko skrzydłem.

Do dziś piloci latający na F-15 zestrzelili 104 samoloty i śmigłowce wroga.

Dane techniczne:

Napęd 2 × Pratt & Whitney F100-PW220 lub F100-PW229 turbowentylatorowe, ciąg odpowiednio 104,3 kN i 129 kN każdy

Wymiary:

Rozpiętość 13,05 m

Długość 19,43 m

Wysokość 5,63 m

Powierzchnia nośna 56,50 m²

Masa:

Własna 12 973 kg (C)

Użyteczna 15 918 kg (C)

Startowa 30 872 kg (C)

Uzbrojenia 7 250 kg (A i C), 10 705 kg (E)

Paliwa 6 103 kg

Osiągi:

Prędkość maks. 2,5 Ma (2667,5 km/h)

Prędkość przelotowa 0.75 Ma (917 km/h)

Prędkość minimalna 232 km/h (C)

Prędkość wznoszenia 300 m/s na poziomie morza

Pułap 19 200 m

Zasięg 4 631 km

Promień działania 1 270 km

Rozbieg 274 m (C), 610 m (D)

Dobieg 1036 m (C), 1220 m (D)

Uzbrojenie:

1 × działko M61 Vulcan

kierowane pociski rakietowe

powietrze-powietrze AIM-9 , AIM-7 i AIM-120

oraz bomby i KPR powietrze-ziemia (E)

Opracowano na podstawie Samoloty: Encyklopedia Lotnictwa. Warszawa: DeAgostini Polska, 2000, Praca zbiorowa.